قبله اول

جواب خون، نشست و گفت و گو نیست

قیام است!!

------------------------------------------------------------------

بازی با شعور بشریت در سازمان ملل !!

تا سال 1993، ده ها قطعنامه در مورد فلسطین صادر گردیده است. مهمترین انها چهار قطعنامه ای است که پایه صلح در خاورمیانه می باشند. از این میان، قطعنامه 181، در واقع به مفهوم غسل تعمید کشور اسرائیل است. زیرا طبق این قطعنامه هر دو کشور اسرائیل و فلسطین موجودیت می یابند.

قطعنامه 194 نیز به اسرائیل حکم می کند دستور و اجازه بازگشت پناهندگان فلسطینی از سال 1948 را به خانه های خود صادر کند و به کسانی که نمی خواهند مراجعت کنند غرامت بپردازد.

سرانجام به دنبال جنگ 1967، شورای امنیت قطعنامه 242 را صادر می کند. این قطعنامه درخواست می نماید که اسرائیل از تمام اراضی که به زور اشغال کرده خارج شود.

پس از جنگ1973، شورای امنیت قطعنامه 338 را صادر نمود و در آن دستور می دهد که اسرائیل قطعنامه 242 را اجرا نماید و بدین ترتیب مجددا تایید می کند که اسرائیل باید اراضی اشغالی را بازپس دهد.

قطعنامه242

پس از جنگ شش روزه ی(1967) که منجر به شکست اعراب و اشغال نواحی ساحل غربی بلندی های جولان و غزه و شبه جزیره سینا بوسیله اسرائیل گردید، شورای امنیت قطعنامه 242 را تصویب نمود. در این قطعنامه که زمینه ای برای مذاکرات بعدی و حل نهایی مشکل خاورمیانه فرض شده. تاکیدی بر غیر قابل قبول بودن تحصیل قلمرو بوسیله جنگ و تلاش برای یافتن صلح دائم شده است تا همه کشورهای منطقه بتوانند در امنیت بسر ببرند.

بر اساس قطعنامه 242 برقراری صلح بادوام به اصول زیر بستگی داشت:

1- عقب نشینی اسرائیل از سرزمین هایی که در جنگ اخیر به اشغال در آورده است.

2- احترام حاکمیت، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی همه کشورها در منطقه و زندگی کردن آنها در صلح و مرزهای شناخته شده.

3- تضمین آزادی کشتیرانی در آبراه های بین المللی منطقه

4- حل عادلانه مساله ی پناهندگان (فلسطینی)

این قطعنامه مورد قبول طرفین اصلی منازعه یعنی فلسطینی ها و اسرائیل نبود.

قطعنامه338

این قطعنامه پس از جنگ چهارم اعراب و اسرائیل در 22 اکتبر 1973 توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد به تصویب رسید.

طبق این قطعنامه:

1-    از تمامی طرفها درخواست شده بود تا هر گونه تیراندازی را متوقف و فورا به همه فعالیت های نظامی در مواضع اشغالی، تا حداکثر دوازده ساعت پس از اتخاذ این تصمیم خاتمه دهند.

2-    از تمامی طرفها درخواست میکرد تا بلافاصلهس از شروع اتش بس، مفاد قطعنامه 242 شورای امنیت را با تمام جزئیاتش به مرحله اجرا در آورند.

3-    از طرفین درخواست می کند برای استقرار یک صلح پایدار و عادلانه در خاورمیانه با یکدیگر وارد مذاکرده شوند.

جنگ ( یوم کیپور رمضان)،16 اکتبر 1973:15 مهر 1351

بعد از مرگ جمال عبدالناصر، که رهبر جهان عرب بود، معاون ور محمد انور السادات جانشین وی و رئیس جمهور مصر شد. انور السادات توانست با هماهنگی سوریه، جنگ دیگری را با اسرائیل تدارک ببیند. از این رو، در یک حمله غافلگیرانه با رژیم اشغالگر وارد نبرد شد و همزمان سوریه نیز از جبهه ی شرقی حمله کرد. در این جنگ ، که به جنگ رمضان شهرت یافت، مصری ها توانستند خط دفاعی بسیار مستحکم"بارلو" را شکسته و از ان بگذرند و دشمن را از کنار کانال سوئز که از جنگ 1967 تا ان  زمان به روی کشتی ها بسته بود، عقب رانده و بخشی از صحرای سینا را آزاد کنند. البته متقابلا اسرائیلی ها نیز توانستند جای پایی در منطقه سوئز در غرب سینا به دست اورند و در بلندیهای جولان نیز کمی پیشروی کنند. جنگ رمضان برای رژیم اشغالگر و جهان غیر منتظره بود، هر چند کمی بعد با دخالت ابرقدرتها، به ویژه آمریکا به آتش بس منجر شد، اما اعراب بعد از چند دهه ناکامی و شکست، این بار طعم پیروزی را چشیدند.

تمام قطعنامه ها  برای سکوت جامعه بشری صادر شده است سکوتی که جز دردی بر دردها نبود. در این میان با انقلاب سال 1357 ایران  و رهبری قدرتمند امام خمینی(ره)  نگاه به فلسطین وارد دوران جدیدی شد.

نگاهی که تمام آزادی خواهان جهان را با خود همراه کرد و فریادها را هدفمند به سمتی کشاند که سال ها در پشت سازمان های بین المللی پنهان شده بوند.

دیدگانتان روشن به روزِ پیروزی مظلومان و نابودی ظالمان جهان

ان شا الله

التماس دعا