بهائیت4

فرقه ضاله ( بهائیت) در عصر پهلوی ها

(به علت زیاد بودن اطلاعات نگاشته شده در کتاب های مربوط، جهت آگاهی از فرقه ضاله در عصر پهلوی، تنها به بررسی برخی از موارد، پرداخته می شود. برای مطالعه ی بیشتر می توانید به جلد 31 مجموعه کتابهای نیمه پنهان انتشار موسسه کیهان مراجعه فرمایید.)

در دوره رضاخان به موازات کمرنگ کردن نقش روحانیون مسلمان، بهائیان قدرت گرفتند و به صورت نمایان و بارز در عرصه های مختلف اجتماعی و سیاسی ایران به ایفای نقش پرداختند.

رضاخان شخصا به بهائیان اعتماد فراران داشت. تا جایی که یک افسر بهائی به نام ستوان اسد الله صنیعی (وزیر جنگ در کابینه هویدا) را به عنوان پیشکار و رئیس دفتر ولیعهدش محمدرضا پهلوی منصوب کرد و حتی قص داشت که یکی از بهائیان معروف به نام مجید آهی را نخست وزیر کند.

* ( مجید آهی نوه میرزا مجید، شوهر خواهر بهاء بود. میرزا مجید منشی سفارت روسیه را برعهده داشت. مجید آهی در روسیه در رشته حقوق فارغ التحصیل شدو به استخدام وزارت امور خارجه در آمد. وی در کابیته فروغی(یکی از اعضای فراماسونری) وزیر دادگستری و در واقع قائم مقام و همه کاره دولت بود. او در تمام دوران سلطنت رضا خان قدرتی فوق العاده داشت. وی در سال 1324 مرد.)

از دیگر بهائیان می توان به عبدالحسن نعیمی اشاره کرد. وی پسر میرزا محمد نعیم شاعر معروف بهائی بود. میرزا محمد نعیم کارمند سفارت انگلیس بود و پسرش راهم در این سفارتخانه به کار گماشت. نقش مخربی که عبدالحسین نعیمی در نهضت جنگل و در میان یاران میرزا کوچک خان ایفا کرد، بر اساس ماموریت محوله از سوی سفارت انگلیس بود.

عبد الحسن نعیمی که با بخش جاسوسی سفارت انگلیس کار می کرد، بعدها رئیس کمیته محرمانه این سفارتخانه شد و با همکاری آلن چارلز ترات، دبیر اول سفارت انگلیس در تهران و با هدایت میس آن لمبتون نقش موثری در امور سیاسی داخلی و خارجی ایران داشت.

* ( میس آن لمبتون یکی از معروفترین جاسوسان  انگلیسی مقیم ایران بود که تحت پوشش وابسته فرهنگی بریتانیا و خبرنگار رادیو بی بی سی ، برای سازملن اینتلیجنت سرویس کار می کرد. و سِر ریدر بولار، سفیر کبیر انگلیس در تهران او را به سرپرستی امور اطلاعاتی و جاسوسی سفارت منصوب کرده بود. ... )

عبد الحسین نعیمی از اوایل نیمه دوم 1320 ظاهرا همکاری با سفارت انگلیس را رها کرد و به تجارت و بویژه خرید و فروش زمین در تهران روی آورد. او از رهگذر همین همکاری با انگلیسی ها به ثروت سرشاری دست پیدا کرد و بخش قابل توجهی از اراضی بلوار کشاورز کنونی و خ کارگرشمالی و خ ولی عصر و منطقه یوسف آباد- که متعلق به شرکت امناء( مرکز موقوفات بهایی) بود- را خریداری کرد و در فاصله چند سال با افزایش قیمت زمین در این مناطق، ثروت خود را به چند برابر افزایش داد.

تاسیس بنیاد امناء

شوقی افندی نوه بهاء در یکی از اقدامات خود تشکیلات ویژه ای را برای اداره امور موقوفات بهائیان ایجاد کرد. این تشکیلات «بنیاد امناء » نام داشت. تا قبل از ایجاد این بنیاد کلیه وجوهات نقد و نذورات و موقوفات بهائیان ایران در دست اشخاص پراکنده بود. با تاسیس این بنیاد کلیه وجوه نقد و املاک و... بهائیان از دست افراد خارج شد و در اختیار این بنیاد قرار گرفت و از سوی محفل ملی بهائیان ایران  و با تایید شوقی افندی هیئت مدیره ای برای آن معین شد. آنها موظف بودند که این ثروت را جهت تبلیغ و رواج فرقه ضاله و اجرای برنامه های مورد نظر برای ضربه زدن به اسلام و بویژه تشیع –که آن را مهم ترین وظیفه دینی خود می دانند – بهره برداری کنند.

یکی از کلان سرمایه داران بهائی به نام غلامرضا امین امین کلیه ثروت و مایملک خود را که بالغ بر چندین میلیارد تومان برآورد می شد، به موجب یک وصیت نامه  به شوقی افندی بخشید.

نفوذ مخرب در ارکان رژیم

در عصر پهلوی، و بویژه از دهه چهل به بعد، بهائیان نقش مهم و عمده ای در پستهای مملکتی اعم از کشوری و لشکری پیدا کردند. حضور سپهبد ایادی، ارتشبد شفقت، سپهبد صنیعی و دهها امیر دیگر در ارتش و قبضه اقتصاد ایران توسط سرمایه دارانی همچون هژبر یزدانی، حبیب ثابت (ثابت پاسال)، مهندس ارجمند (مدیر کارخانه ارج) و... و نیز حضور تعداد مشابهی از بهائیان در پستهای سیاسی و امنیتی  همچون پرویز ثابتی ( مقام امنیتی ساواک)، منصور روحانی ( وزیر کشاورزی) و عباس آرام ( وزیر مور خارجه) و ... جلوه هایی از این نفوذ را تشکیل می داد.

ثابت پاسال:  حبیب ثابت مشهور به پاسال (شرکت PASAL مربوط به ثابت و شرکایش استP: اصغر پناهی A: امیل عبود SA: ثابت پاسال و L: دکتر محسن لک )  از یهودیان بهایی شده و از اهالی همدان بود. وی در ابتدای جوانی مدتی راننده مادر هوشنگ علامیردولو – قواد مخصوص محمد رضا پهلوی- بود. پس از ایجاد شرکت امناء در دوره رضاخان، همکاری با این شرکت را اغاز کرد و تا مرحله مسئول این شرکت و امین جامعه بهائیان  ایران پیش رفت و با سرمایه این شرکت به تجارت پرداخت.

وی نماینده انحصاری اومبیب فولکس واگن بود.

 موسس و صاحبت کارخانه جنرال تایر و رابر ایران بود.

نخستین سرمایه داری که کارخانه نوشابه سازی پپسی کولا را با با مشارکت بهرام فرمانفرمائیان ایجاد کرد.

و...

ماجرای تخریب حضیره القدس

طبق استاد موجود، سال 1322 ش مطابق با سده اول بهائیت بود. در کتاب های بهائیان پیش بینی شده بود که در پایان قرن اول بهائیان، پیروزی آنان آغاز خواهد شد. لذا محافل بهائیان، فعالیت و تبلیغات خود را به بالاترین حد ممکن رساندند. در یکی از دستورات شوقی افندی آمده بود:

« قبل از انقضای قرن اول تکثیر مراکز و محافل در مدن و قرای در هر یک ایالت، مهد امر الله است. مساعی فوری و مستمر، منظم و دلیرانه ضروری، ملا اعلی برای تضمین فتح و ظفر مهیا. احباء فتوحات باهره را به کمال اشتیاق منتظرم».

به دنبال این دستور از رهبری بهائیان در عکا در فلسطین اشغالی، محفل بهائیان در ایران بخشنامه ای را در تاریخ چهاردهم تیرماه 1322 مطابق با سیزدهم «شهرالرحمه» بهائیان و یکصدیمن سال بهائیان صادر و به محفل بهائیان اعلام کرد که:

« برای وصول به سر منزل مقصود باید در این چند ماه محدود که از آخرین سال قرن اول بهائی باقی مانده به همتی بی نظیر و فعالیتی بی مثیل مراحل باقیه را بپیمایند و در این سبیل بی نهایت جدیت و مداومت نمایند...»

به دنبال این فرامین، فعالیت بهائیان در نفوإ به ادارات دولتی، ساختن محفل و تبلیغ و تظاهرات  بشدت گسترش یافت. آنان برای رسیدن به هدف با روحیه تهاجمی خود، در تمام شهرها و مراکز فعال شدند. گستاخی بهائیان به جایی رسید که در شب نیمه شعبان سال 1323 یکی از شیعیان را در شاهرود به قتل رساندند و در واقعه ای دیگر در 13/10/1328 در یزد چند نفر بهائی به خانه پیرزنی شیعی که روی اعتقادات خود پای می فشرد، شبانه حمله می کنند و شش نفر را به طرز فجیعی به قتل می رسانند که متن کیفر خواست دادستان شهرستان یزد پیرامون این شش نفر به عنوان یکی از اسناد تاریخی در روزنامه کیهان  از تاریخ 5/11/1384 به صورت پاورقی به چاپ رسید. (این کیفر خواست در ان سال ها توسط روزنامه ملی اتحاد ایران یزد در شماره های 34و 35 منتشر شد و سپس جامعه مسلمین یزد در چاپخانه گلبهار یزد به چاپ رساندند.)

اعضای فرقه ازلی نیز در مقامات مهم حکومتی و فرهنگی ایران دوره مشروطه و پهلوی جای داشتند و یک شبکه کوچک ولی بسیار متنفذ را تشکیل می دادند. اینان به طور همده در سازمان ماسونی«لژ بیداری ایران» که مشکات الممالک بهایی صندوقدار آن بود، مجتمع بودند.

از جمله رجال متنفذ بابی ازلی در دوره محمد رضا پهلوی باید به حسین اعلا (نخست وزیر در سال 1329 و سال 1334-1335 و وزیر دربار از سال 1329 و از سال های 1336 تا 1342) اشاره کرد. او با وجود آنکه ازلی بود دست بهائیان را در تمام شئون کشور گشوده بود.

در اسناد لانه جاسوسی، درباره ی اوضاع ایران در خصوص بهائیت چنین گزارش شده است:

« گزارش اطلاعاتی وزارت دفاع

مذهب بهائی گری ... در سطح تصمیم گیری در دولت ایران در حال اعمال نفوذ است. از اعضای مذهب بهائی گری می توان سرهنگ تمام عبدالکریم ایادی پزشک شخصی شاه ایران، سرهنگ تمام فریدون جم (بازنشسته) سفیر ایران در اسپانیا، معلم پیشین فرزند شاه که یک بهایی متعصب و دوست صمیمی سرهنگ ایادی است ... نام برد.

... شاه شخصا بهائی گری و ترویج آن را در ایران تصویب و تایید کرده است.» ( اسناد لانه جاسوسی، مسلک های سیاسی استعمار، ش 37، سند شماره1، ص7.)

مردم از هجوم تبلیغاتی و فعالیت روز افزون بهائیان به خشم امدخ بودند و به آیت الله العظمی بروجردی پناه آوردند.  ایشان روحانیون را برای خنثی سازی تبلیغات آنها به محل فعالیت های آنها می فرستاد و همزمان برای جلوگیری از خشونت بهائیان طبق روش سیاسی خود موضوع را با دولت در میان می گذاشت که برای این کار حجت السلام فلسفی به سپهبد رزم آرا تذکر می دادند.این تذکر نه تنها به رزم آرا اثر نکرد، بلکه سکوت و حمایت دولت آنهارا گستاختر می ساخت.

پس از رزم آرا، دکتر مصدق نخست وزیر شد، این بار حجت السلام فلسفی پیغام آیت الله العظمی بروجردی را به مصدق ابلاغ کرد و گفت:

« شما رئیس دولت اسلامی ایران هستید و الان بهایی ها در شهرستان ها فعال هستند و مشکلاتی را برای مردم مسلمان ایجاد کرده اند، لذا مرتبا نامه هایی از آنان به عنوان شکایت به آست الله بروجردی می رسد. ایشان لازم دانستند شما در این باره اقدامی بفرمایید».

دکتر مصدق به گونه ای تمسخر آمیز، قاه قاه و یا صدای بلند خندید و گفت:

« آقای فلسفی از نظر من مسلمان و بهائی فرقی ندارند، همه از یک ملت و ایرانی هستند.»(خاطرات و مبارزات حجت السلام فلسفی، چاپ اول، 1376، ص188.)

* (قابل به ذکر است که اولین فرقه ای که اسرائیل را به رسمیت شناخت بهائیان بودند و اولین دولتی که اسرائیل را به رسمیت شناخت دولت دکتر مصدق بود.)

مردم مسلمان ایران که شاهد فعالبت های تبلیغاتی بهائیان بودند، به روحانیون و رهبران فکری جامعه روی آوردند و حضرت آیت الله بروجردی نیز جت السلام فلسفی واعظ مشهور را مامور بسیج کردن افکار عمومی در این زمینه کردند.

حجت السلام فلسفی خوب از پس ماجرا بر آمد. او در فاصله 10 روز سراسر ایران را به یک انبار باروت بدل کرد. آیت الله العظمی بروجردی مرجعیت شیعه طی پیامی خطاب به محمد رضا پهلوی هشدار داد اگر دولت راسا دست به کار نشود و اماکن تبیلغاتی بهائیان را تعطیل و تخریب نکند، روحانیت مسلمان و مراجع به وظایف دینی خود عمل خواهند کرد و خود برای ریشه کنی این کانون های فساد و توطئه اقدام خواهند نمود.

اولتیماتوم آیت الله بروجردی و پیگیری های حجت السلام فلسفی، رژیم شاه را در بیم و هراسی فرو برد که به فکر چاره اندیشی باشند. آنها برای عبور از این بحران طی مراحلی حضیره القدس را توسط پلیس اشغال کردند. این در حالی بود که مردم خواهان تخریب کردن این مکان بودند. سرلشکر باتمانقلیچ و سرتیپ تیمور بختیار برای آرام کردن مردم و جلوگیری از تخریب کامل حضیره القدس خود کلنگی بر گنبد آن زدند و گنبد آن را تخریب کردند.

این مبارزه یک ماهه روحانیون تاثیر نسبی خود را گذاشت و بسیاری از محافل بهائیان، در سراسر ایران تعطیل شد.

یکی از آثار آن مبارزه این بود که « در اثر این حرکت، تعدادی از بهائی ها از ایران رفتند و ایادی-پزشک مخصوص شاه- نیز به دستور محمد رضا، نه ماه به ایتالیا رفت».(بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران، ص 404.)

به هر حال بهائیان که امیدوار بودند که در راس سده اول به پیروزی برسند، مواجه با شکستی شدند که دیگر نتوانستند مانند سابق ابراز وجود کنند.

بعد از چندی فرمانداری نظامی به صورت کاملا بی سر و صدا و غیر رسمی حضیره القدس را مجددا به بهائیان تحویل داد. که بعد از آن به تدریج فعالیت آنها دوباره شروع شد. به طوری که در کابینه امیرعباس هویدا حدود ده نفر از وزیران او بهائی بودند.

پس از ماجرای تخریب گنبد در سال 1334  رهبران وقت بهائی به فکر چاره جویی افتادند. از سوی شورای ایادی امرالله عالی ترین ارگان بهائیان جهان به مسئولان شرکت امناء دستور داده شد که کلیه اراضی و خانه های اطراف حضیره القدس را از بیم ان که مسلمانان در انجا مسجدی نسازند خریداری کنند. به این ترتیب ثابت پاسال کلیه خانه ها و اراضی و ساختمان های ضلع شمالی و جنوبی و شرقی و غربی حضیره القدس  بین چهار راه حافظ-طالقانی و چهار راه ویلا و خ سمیه را خریداری و ادارات مرکزی و شعب شرکت امناء و شرکت سهامی فیروز و ادارات زیر مجموعه آن را به ساختمان موجود در این محدوده منتقل نمود.

البته بر طبق برخی خاطرات، تیمور بختیار چندی بعد آن محل را به مقر رکن دوم ستاد ارتش تبدیل کرد و ساواک از حضیره القدس به عنوان زندان و شکنجه گاه مبارزان آن سال ها استفاده می کرد. (به عنوان نمونه به خاطرات جعفر شجونی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی مراجعه شود.)

* حضیره القدس بهائیان تا هنگام پیروزی انقلاب اسلامی فعال بود و مسئله تبلیغات این فرقه ضاله در سطح کلان کشوری را اداره می کرد. با پیروزی انقلاب حضیره القدس واقع در خ حافظ نبش خ سمیه و کلیه اراضی و ساختمان های اطراف آن در خ طالقانی مصادره گردید و در اختیار حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و بنیاد شهید انقلاب اسلامی گذاشته شد.

ادامه دارد...