مـــــــــــــحرم!!!

حسین(ع)

تو ای حسین!

با تو چه بگوییم؟

"شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل"

و تو ای چراغ راه،

ای کشتی رهایی،

ای خونی که از ان نقطه ی صحرا،

جاودانه می تپی و می جوشی،

و در بستر زمان جاری هستی،

و بر همه نسل ها می گذری،

و هر زمین حاصل خیز را سیراب خون می کنی،

و هر بذر شایسته را در زیر خاک می شکافی و می شکوفانی،

و هر نهال تشنه ای را به برگ و با حیات و خرمی می نشانی،

ای آموزگار بزرگ شهادت!

برقی از آن نور را

بر این شبستان سیاه و نومید ما بیفکن!

قطره ای از آن خون را

در بستر خشکیده و نیم مرده ما جاری ساز!

و تفی از آتش آن صحرای آتش خیز را

به این زمستان سرد و فرسوده ی ما ببخش!

ای که "مرگ سرخ" را برگزیدی

تا عاشقانت را از"مرگ سیاه" برهانی،

تا با هر قطره خونت،

ملتی را حیات بخشی و تاریخی را به تپش آری

و کالبد مرده و فسرده عصری را گرم کنی،

و بدان جوشش و خروش زندگی و عشق و امید دهی!

ایمان ما، ملت ما، تاریخ فردای ما، کالبد زمان ما،

" به تو و خون تو محتاج است"

(شهید دکتر علی شریعتی)