نهج البلاغه ۱

آینده بشریت و ظهور حضرت مهدی(عج)

به راه های چپ و راست رفتند، و راه ضلالت و گمراهی پیمودند، و راه روشن هدایت را گذاشتند.

پس درباره ی آنچه که باید باشد شتاب نکنید، و آنچه را که در آینده باید بیاید دیر مشمارید.

 چه بسا کسی برای رسیدن به چیزی شتاب می کند، اما وقتی به آن رسید دوست دارد که ای کاش آن را نمی دید، و چه نزدیک است امروزِ ما به فردایی که سپیده یآن آشکار شد.

ای مردم!!

اینک ما در آستانه ی تحقق وعده های داده شده، و نزدیکی طلوع آن چیزهایی که بر شما پوشیده و ابهام آمیز است، قرار داریم.

بدانید، آن کس از ما(حضرت مهدی(عج)) که فتنه های آینده را دریابد، باچراغی روشنگر در آن گام می نهد، و برهمان سیره و روش پیامبر(ص) و امامان(ع) رفتار میکند تا گره ها را بگشاید، بردگان و ملت های اسیر را آزاد سازد.

جمعیت های گمراه و ستمگر را پراکنده و حق جویان پراکنده را جمع آوری می کند.

(حضرت مهدی(عج)) سال های طولانی در پنهانی از مردم به سر می برد، آنچنان که اثر شناسان؛ اثر قدمش را نمی شناسند، گرچه در یافتن اثر و نشانه ها تلاش فراوان کنند.

سپس گروهی برای درهم کوبیدن فتنه ها آماده می گردند، و چونان شمشیر ها صیقل می خورند.

دیده هاشان با قرآن روشنا یی گیرد، و در گوش هاشان تفسیر قرآن طنین افکند، و در صبگاهان و شامگاهان جام های حکمت سر می کشند.

(نهج البلاغه/خطبه ی 150)